Weer terug in de Blocq van Kuffeler

Om half tien verlieten we Seaport Marina naar de sluis IJmuiden. Het was erg druk met scheepvaart op Noordzeekanaal en het regende ook nog regelmatig. Om één uur waren we door de Oranjesluizen en de Schellingwoudebrug en zeilden we naar onze thuishaven, de Blocq van Kuffeler. Onze zeilvakantie is voorbij voor dit jaar. We hebben weer een mooie tocht gemaakt, ondanks dat het weer niet geweldig was. Ons einddoel Brest hebben we gehaald. Brest viel ons wat tegen. Behalve het fraaie kasteel was er weinig te bezien. Mede omdat Brest grotendeels is verwoest in de WO2. We hebben zeven nieuwe plaatsen t.w. Brest, Cameret, l'Aberwrach, Trebeurden, Roscoff, Paimpol en St. Cast aangedaan. Indrukwekkend waren de fraaie wandelroutes in Cameret naar Pointe de Penhir, St. Cast en Trebeurden. Het kanaaleiland Sark was erg mooi. De nieuwe jachthavens van Roscoff en St. Cast zagen er prima uit. De regatta Solitaire de Figaro en bezoek van het Franse Marineschip in Roscoff waren leuk. En dan natuurlijk onze onvrijwillige droogvalpartij in l'Aberwrach zullen we nooit meer vergeten. Ook de swell van de Atlantische Oceaan bij de westkust van Bretagne was een aparte ervaring. Twee zeer nuttige aparaten bleken het Samsung Tablet met Navionicskaarten als backup en erg handig was toen onze kaartplotter in l'Aberwrach tijdelijk uitviel. In een seconde waren de kaarten aangeschakeld en zagen we ons tussen de rotsen varen. En onderweg ook veel gebruikt voor de verhaaltjes van deze weblog, internet, mail en digitale leesboeken. Het andere apparaat, de elektrische lierhendel, zouden we ook niet meer willen missen. Pluim voor de leverancier, want het apparaat werkt uitstekend, zelfs bij zwaar werk met windkracht 6. Van wat onderweg kapot is gegaan, hebben we kunnen herstellen, behalve de bakboord control unit van de stuurautomaat, die kuren blijft vertonen en we maar uitgeschakeld hebben. Zoals al gezegd, het weer was niet best, vooral de heenweg was koud. Weinig zon, grauw en grijs weer. De laatste twee weken werd het wat beter. Het is ons opgevallen dat alle jachthavens vrij onderbezet waren met passanten, dat hebben we in voorgaande jaren wel anders meegemaakt. Zou hier het weer of de crisis een rol hebben gespeeld of beiden? Bij de Britten was dat minder te merken, want die waren in Bretagne wel nadrukkelijk aanwezig. We hebben 92 uur gezeild en 102 uur op de motor gevaren. Totale afstand op het log was 1224 Nm en over de grond 1189 Nm. Alles bij elkaar is het toch weer een goede vakantie geweest met geweldige indrukken ondanks het mindere weer. Onze vakantie is voorbij en er is weer werk aan de winkel. De boot gaat op de wal voor groot onderhoud en we kunnen alvast weer plannen maken voor volgend jaar.

Verstekeling aan boord richting IJmuiden

Weer vroeg uit de veren vanochtend. Om zes uur stonden we op om ons voor te bereiden op onze tocht naar IJmuiden, een afstand van 68 Nm. Een uur later haalde we ons anker op en verlieten Neeltje Jans richting de Roompotsluis, die tegenwoordig op afstand wordt bediend. En dat was te merken ook, want onze oproep met verzoek om geschut te worden, werd via de marifoon pas na de derde keer beantwoord. Om acht uur waren we door de sluis heen en voeren we op grootzeil en motor de tien mijl lange noordgeul van de Roompot uit. Er stond een zwakke wind uit het zuiden en een flauw zonnetje scheen door de sluierbewolking. De stroom zou vanaf negen uur buiten op zee gaan meelopen tot ca. twee uur 's middags. Om kwart over elf vloog er opeens een vogeltje over ons heen, dat kennelijk wilde landen op onze boot, maar de buitenboordmotor aan de hekstoel ongelukkig raakte en in zee belandde. Even later kwam hij/zij toch weer aangevlogen en streek neer op het achterlijk van het grootzeil, waar het vogeltje, verstrikt raakte in de aantreklijn van het achterlijk, met veel gefladder wist los te komen en op de buiskap terecht kwam. Na twintig minuten was er kennelijk weer voldoende energie opgebouwd en vloog onze verstekeling, die leek op een jonge merel maar wel een wat lange snavel had, weer weg met als dank en aandenken een uitwerpsel achterlatend. Op de rede van Maasmond, waar we op de heenweg doorheen voeren, lag wel een vijftiental vrachtschepen voor anker. De crisis is kennelijk voorlopig nog niet voorbij. Om 12:00 uur staken we de Maasmond over. Het was er niet erg druk en na oproep van sector Maasmond via de marifoon konden we met een tandje erbij nog net voor een tanker oversteken. Dit keer hebben we de douane en marechaussee gelukkig niet gezien. Zij zijn nu kennelijk zelf op vakantie. Om kwart voor twee passeerden we Scheveningen met een fraai zicht op het Kurhaus en de Scheveningse pier, die geheel vervallen is en voor € 1,- te koop staat. Weer een uur later kwamen we langs Katwijk en even daarna langs Noordwijk. De wind was geheel weggevallen en het zicht werd matig vanwege heiïgheid. Een uur na het passeren van Zandvoort, kwamen we om half zes in Seaport Marina IJmuiden aan, waar het nog steeds niet druk was.

Van Nieuwpoort naar de Roompot

Gisteren toen we aankwamen in Nieuwpoort werden we bij het afmeren geholpen door een Belg, die een fonkelnieuwe Jeanneau SO-469 had gekocht. Deze was net twee dagen oud en nu nog mooi, zoals de eigenaar zelf zei. Zijn vorige boot een Jeanneau SO-40.5 van acht jaar oud had hij niet ingeruild, omdat hij geen goede inruilprijs er voor kreeg. Hij wilde nu deze boot ergens in het zuiden leggen als vakantieboot. Ja dat is natuurlijk ook een mooie oplossing. We vertrokken uit Nieuwpoort om half acht 's ochtends, zodat we nog een paar uur de stroom mee hadden naar het noorden. De dag begon bewolkt en de wind was ZW-3/4 en geheel achter. Al waggelend op de golven gingen we tussen de zandbanken door richting Oostende. Om negen uur zeilden we langs het havenhoofd van Oostende en konden we wat opsteken richting de kop van Walcheren en zeilden we met ruim 7 knopen over het water de Westerschelde over. De zon begon flauw te schijnen en Radio Oostende gaf nog via de marifoon het weerbericht voor vandaag en dat betrof een wind van matig tot frisse koelte, ZW-4/5 en goed zicht. Nou dat wisten we dan ook weer. Om half elf passeerden we Zeebrugge. Even later staken we de vaargeul van de Westerschelde over en het weer even spannend werd. Een zandzuiger, genaamd Alexander van Humbold uit Luxemburg voer langzaam voor onze boeg en er kwamen twee vrachtschepen aan. Een van stuurboord- en een van bakboordzijde. Laverend tussen de zandzuiger en het vrachtschip aan stuurboordzijde konden we net voor het vrachtschip oversteken. Om half een passeerden we de kop van Walcheren en kwamen we om vier uur bij de Roompotsluis aan. We meerden even af aan de steiger bij Neeltje Jans om mosselen te gaan halen bij de mosselkwekerij. De zaken liepen kennelijk goed, want inmiddels was het oude gebouwtje veranderd in een fonkelnieuw visrestaurant en was net vijf weken open, zoals men ons daar vertelde. En ook de prijs was fonkelnieuw, want die was nu twee maal zo hoog. Daarna gingen we voor anker om de kwaliteit van de mosselen te testen onder het genot van een koud wit wijntje. Opvallend was dat het ook hier niet druk was met passanten. Buiten een Belgisch zeiljacht lag er verder niemand. Morgen gaan we naar IJmuiden, want overmorgen zou er veel wind en regen komen.

Naar Nieuwpoort

Gisteravond maakten we nog in de avondzon een wandeling langs de boulevard, waar we een prachtig uitzicht hadden op Dover Castle, gelegen op de hoge krijtrotsen van Dover. Vanochtend verlieten we het Granville dock in Dover om half acht 's morgens. De zon scheen en er stond een zwakke tot matige wind uit het zuidwesten. Het was er erg druk met ferry's en vrachtvaart. We voeren de haven uit op motor en grootzeil na ons eerst weer netjes gemeld te hebben voor permissie om de haven te verlaten. Bij de westwaartsgaande straat aangekomen om half negen konden we mooi tussen een stel vrachtschepen oversteken. Twee gingen voor en twee achter ons langs. Langzaam zagen we de fraaie witte krijtrotsen van Dover achter de horizon verdwijnen. Het zicht was goed. Heel wat anders dan de laatste keer in 2009 toen we opeens via AIS een vrachtschip ontwaarde in een mistwolk en wij er even later zelf ook in zaten. Om negen uur trok de wind aan en konden we zeilen en met ruim 6 knopen voeren richting Duinkerken, waar de geul naar Nieuwpoort begint. Het beloofde weer een lange dag te worden, want we hadden weer meer tegenstroom dan meestroom. Het tij loopt momenteel ongunstig. Met meestroom zouden we of 's nachts moeten vertrekken of aankomen. Daar hadden we natuurlijk geen zin in. Toen we bij de oostwaartsgaande straat aankwamen, werd het pas echt spannend. Twee tankers zaten op ramkoers. Na de eerste te hebben opgeroepen gaf deze aan dat hij zijn koers zou verleggen en wij voor hem langs konden varen. De tweede tanker, die we opriepen reageerde niet, maar wel de Franse VTS (Vessel Traphic Services), die ons opriep met de vraag wat onze positie en bedoeling was. Nadat we hadden aangegeven dat we op ramkoers lagen met tanker Bro Anna en niet konden vaststellen of we nog voor of er achter langs zouden moeten varen, nam de Franse VTS contact op met de tanker Bro Anna, die met het antwoord kwam ook achter ons langs te gaan. En zo voeren de twee tankers met een snelheid van 18 knopen pal achter ons langs. Je moet er dan maar op vertrouwen dat ze dat ook doen, want een halve mijl afstand is niks bij dat soort zeeschepen. Na de straat overgestoken te zijn, zeilden we door de rede van Duinkerken en maakte een tanker zich los van zijn anker en voer op ons af, maar draaide later bij op weg naar Duinkerken. Inmiddels waren de krijtrotsen van Dover achter de horizon verdwenen, maar Cap Gris Nez, waar we op de heenreis langs kwamen, was vaag in de heiïgheid te zien. De stroom ging juist weer naar het westen lopen. Opnieuw het rondje maken? - speelde even door onze hoofden. Om half drie passeerden we de haven van Duinkerken, die we vijf weken geleden op de heenweg aanliepen. Het was druk met watersport op de zondagmiddag. De wind trok aan naar ZW-4/5 en zeilden we voor de wind verder naar Nieuwpoort waar we om 18:00 uur aankwamen. Op het log stond 64 Nm, terwijl de afstand over de grond 55 Nm was en we dus vandaag ook 9 Nm meer hebben gevaren. Ook morgen loopt het tij overdag grotendeels tegen als we naar de Roompot gaan, een afstand van 47 Nm.

Van Eastbourne naar Dover

Om kwart over acht voeren we naar de sluis, waar we een kwartier moesten wachten op een vissersboot, die nog diesel aan het tanken was bij de dieselpomp vlak voor de sluis. Om kwart voor negen waren we door de sluis heen en hesen we de zeilen. Met een mooie halve wind, NNW-4/5 stoven we met ruim 8 knopen over het water, en haalde we zelfs even een maximum van 9,3 knoop. Dat was maar goed ook, omdat we de stroom voorlopig zes uur tegen zouden hebben. De baai tussen Eastbourne en Hasting lag vol met vissersballen en -vlaggetjes, zodat we voortdurend aan het laveren waren om deze te ontwijken. Twee uur later was de pret over toen de wind begon af te nemen. Om twaalf uur bereikten we de militaire firing zone bij Dungeness. We varen daar altijd stiekem doorheen om mijlen af te snijden. Als er schietoefeningen zijn dan komen ze met kleine snelle bootjes achter je aan en laten ze een bord zien met een marifoonkanaal waar je ze dan moet oproepen. Of ze enteren je en reiken een flyer met instructies uit. En dan geven ze beleefd aan dat je in de firing zone zit en hier zo snel mogelijk uit moet gaan. Eveneens beleefd zeg je dan sorry, we didn't know en we will leave this zone immediately, maar je hebt inmiddels dan wel weer een paar mijl afgesneden. Vandaag is het echter zaterdag en dan wordt er kennelijk niet geschoten. Althans we zagen geen bootjes en dus voeren we dit keer zonder problemen er dwars doorheen. Even later draaide de wind naar NW en nam af naar 2/3 Bft. Om diesel te besparen besloten we om de gennaker op te zetten. Dit was voor dit jaar de eerste keer en het nam dan ook enige tijd in beslag, maar na een half uur zeilden we met een 6 knoop over het water naar Dungeness. Maar aan dit plezier kwam ook weer snel een eind, want bij Dungeness aangekomen, waar een grote elektriciteitskerncentrale staat, kwam de wind ineens van voren. In het gehobbel van het kolkende water bij deze punt, moesten we de gennaker naar beneden halen, waarbij de de neerhaal-lijn van de hoes achter de radardome bleef haken. Na wat gepruts kregen we ook deze lijn weer los en vervolgden we op grootzeil en motor onze weg naar Dover. Een uur later was  de wind  opnieuw gedraaid maar nu naar het ZO en konden we weer even zeilen tot ca. een uur voor Dover, waar de stroom eindelijk begon mee te lopen. Even dachten we er nog over om met de stroom mee te gaan naar Duinkerken of Nieuwpoort, maar we vonden het te leuk om weer in het Granville dock te liggen met uitkijk op de krijtrotsen en Dover Castle, waar we nog met onze kinderen zijn geweest in 1995. Na ons aangemeld te hebben bij Port Control Dover, moesten we nog even wachten op het vertrek van een groot cruiseschip. Maar daarna konden we naar binnen en meerden we om zes uur af aan een mooie box die we van de havenmeester via de marifoon kregen toegewezen. De afstand was 45 Nm, maar op ons log stond ruim 55 Nm. Vanwege de tegenstroom hebben we ruim 10 Nm meer gevaren. Morgen steken we Het Kanaal over en gaan we naar Nieuwpoort, een afstand van 55 Nm.

Regendag in Eastbourne

Gisteravond begon het te regenen. Vandaag was er geen wind voorspeld en ook weer regen. Dus bleven we maar in Eastbourne. Morgen zou het droog en 's ochtends meer wind uit het noorden zijn om vervolgens in de middag weer af te nemen naar 2 Bft. Nee, het weer is drie keer niks. Na een mooie dag volgen er direct weer een paar slechte dagen, wat wind en regen betreft. Nadat we bij de ASDA, een supergrote supermarkt waar je bijna in verdwaalt, onze boodschappen hebben gedaan, liepen we inderdaad zoals was voorspeld, in de regen weer terug naar onze boot, waar we maar een kop koffie namen. Om drie uur 's middags werd het droog en maakten we een wandeling langs de kust en de havens. Het was inmiddels eb. In de sluis lag een klein vissersbootje, dat onder het geweld van het inkomende water rustig zat te wachten. In deze sluis gooien ze gewoon de sluisdeur op een kier en onder bruisend geweld komt het water erin of gaat het de sluis uit. Onderweg kwamen we een oude toren tegen, maar we zagen geen beschrijving van wat het precies was of ooit is geweest. Eastbourne is een door de Engelsen geliefde badplaats. Je moet wel van een kiezelstrand houden, want zand is er niet. Eastbourne heeft ook een oude pier, zoals bijna alle badplaatsen aan de Engelse kust er één hebben. Dit keer hebben we echter de noordkant van de jachthaven bekeken. Maar hierover valt niets bijzonders te melden. Toen we terugkwamen op onze boot, meerde net tegenover ons een Nederlands jacht, een Victoire, af, die naar Ierland was geweest en over de omgeving erg enthousiast maar over het weer daar minder te spreken was. Vanuit Falmouth hadden ze de oversteek van 200 Nm gemaakt naar de zuidkust van Ierland. Misschien een idee voor ons in de toekomst. Morgen vertrekken we naar Dover, een afstand van 45 Nm.

Van Portsmouth naar Eastbourne

Vandaag ook weer vroeg uit de veren. De stroom laat je niet met rust. Om half zeven Nederlandse tijd vertrokken we uit Portsmouth richting Eastbourne, een afstand van 61 Nm, samen met een Australisch jacht, dat echter met een westelijke koers de Solent invoer. De eigenaar had het zeiljacht, een Oyster 45, in Ipswich gekocht en was tijdens het invaren de Engelse en Franse kust aan het bekijken. Wij hadden hem ook al op de heenreis in Dieppe en eergisteren in Cowes gezien. Daarna zou hij het jacht overzeilen naar Australie. Ook kwamen we weer de Belgen tegen met hun Spirit 36, waar we in St. Cast naast lagen. De vierkoppige bemanning was met de forse wind toen wij in St. Helier verwaaid lagen, vertrokken naar Cherbourg, maar met de NW-6/7 was dat niet te doen en zijn ze weer terug naar St. Malo gegaan, waar ze voor St. Cast al waren geweest. Daarna waren ze in één keer naar Portsmouth gezeild en hadden door de Race of Alderney bij Cap de la Hague 12 knopen over de grond gemaakt. Ze gingen morgen ook naar Eastbourne of misschien wel rechtstreeks naar Nieuwpoort, want ze moesten aankomend weekend weer thuis zijn. Ze wilden initieel naar Ierland, maar dat konden ze in deze vakantie van drie weken niet halen vanwege het slechte weer. Om half negen bereikten we smalle doorgang bij Selsey Bill, afgebakend door een rode en een groene ton. Dit keer begonnen we met een prima wind, NW-4, die even later naar N-4 draaide, zodat we met half tot aan de wind met 7 knopen over het water liepen richting Beachy Head, de hoogste krijtrots van Engeland tussen Brighton en Eastbourne. Jammer alleen dat de zon nog niet wilde doorkomen, waardoor het behoorlijk fris was. Even later nam de wind af en zeilden we nog maar met een krappe 5 knopen over het water. Weer even later om half tien verdween de wind en moesten we de motor weer bijzetten. Als troost begon de zon te schijnen en werd het wat minder fris. Om half twee was de wind naar ZW-3/4 gedraaid. konden we weer zeilen en passeerden we een uur later de fraaie krijtrotsen van Beachy Head met de vuurtoren aan de voet ervan. Een van de laatste keren dat we op Beachy Head waren met de "Hop on Hop off" bus vanuit Eastbourne, was er dikke mist onder de krijtrotsen op zee en bovenop liepen we in de zon en keken we boven de wolken uit, hetgeen een bijzondere ervaring was. Om half vier kwamen we bij de Eastbourne aan en konden we nog net mee in de overvolle sluis naar Souvereign Harbour, de zeer luxe jachthaven van Eastbourne, waar we van de havenmeester een mooie box kregen toegewezen. We bekijken nog wat we morgen gaan doen. Morgen is er motregen voorspeld.

Naar Gosport (Portsmouth)

Van Cowes en Wight hebben we alles al gezien in de voorgaande jaren dat we er geweest zijn. In 2004 kwamen we hier voor de eerste keer en maakten we met de "Hop on, Hop off bus" een indrukwekkende toer naar de Needles en de Needles Old Battery, een bunker bovenop de hoge krijtrots van de Needles. Vooral het Osborne House, ooit de zomerresidentie van Queen Victoria, is een bezienswaardigheid. Het was wederom mooi weer, maar weer geen wind. We besloten om naar Portsmouth te gaan, een afstand van 9 Nm. Er was praktisch geen wind en nog voor de wind ook. En zo dreven we met 0,5 knoop over het water en 3,5 knoop over de grond, vanwege de sterke stroom in de Solent, die we mee hadden naar Portsmouth. Om half één kwamen we in Haslar Marina aan, de jachthaven van Gosport tegenover Portsmouth, waar we een fraai uitzicht hadden op de Spinnaker Tower, een replica van die in Dubai. In 2009 hebben we deze nog bezocht, waar we een fantastisch uitzicht hadden op Portsmouth en omgeving. Aan het eind van de steiger ligt een oud groen lichtschip, genaamd Mary Mouse 2, dat dienst doet als restaurant en ook sanitaire voorzieningen heeft voor de passanten. Haslar Marina heeft meer dan 700 ligplaatsen. Na de boot te hebben schoon gespoten en de watertanks weer gevuld waren, was het tijd voor de boodschappen. In het centrum is een grote supermarkt met een enorme sortering aan producten, zodat we met voldoende proviand weer aan boord kwamen. Portsmouth is een belangrijke Marinehaven en één van de thuishavens van de Royal Navy. De stad heeft dan ook een uitgebreid scheepvaartmuseum met diverse historische oorlogsschepen. Daarnaast is Portsmouth één van de belangrijkste badplaatsen van Engeland; in de directe omgeving liggen zo'n twintig jachthavens. Portsmouth is ook de geboorteplaats van de schrijver Charles_Dickens en de acteur Peter Sellers. 's Avonds maakten we nog een wandeling langs de boulevard, waar we een mooi uitzicht hadden op Portsmouth en de Spinnaker Tower. Morgen gaan we naar Brighton of Eastbourne een en ander afhankelijk van de stroom en wind.

Van Alderney naar Cowes

Vanochtend weer vroeg uit de veren na een hobbelige nacht achter de ankerboei van Braye Harbour, vanwege de swell van de Atlantische Oceaan, die voortdurend de open haven in rolt. De zon scheen al vrolijk en het weer zag er goed uit. Wordt het dan toch nog zomer?  Alleen de wind ontbrak, die was zwak en veranderlijk. Heel wat anders dan de laatste keer in 2009 toen we hier overstaken naar Portland Bill en we in een dichte mist terecht kwamen. Samen met een Engels jacht zijn we toen Het Kanaal en de drukke scheepvaartstraat overgestoken. Op AIS en radar zagen we de zeeschepen voor en achter ons langs varen. De Engelsman ging daarna naar Poole. Maar vandaag was het prima weer, uitgezonderd dan de wind. Op grootzeil en motor verlieten we Braye Harbour van Alderney om kwart over zeven. Drie Engelse jachten gingen ook dezelfde kant uit. Om tien uur bereikten we de oostwaarts gaande straat. Vijf vrachtschepen kwamen we tegen, waarvan er twee voor en drie achter ons langs gingen. Midden op Het Kanaal was de windkracht 1 Bft en dat maak je ook niet vaak mee. Jammer alleen dat we niet konden zeilen en dat we weer veel diesel aan het verstoken waren. Door de marifoon hoorden we een "pan pan pan" noodoproep van Solent Coastguard, dat een jacht betrof met een rokende motor, waarbij Solent Coastguard het advies aan het jacht gaf om de dinghy middels een lijn alvast buitenboord te zetten. Even later een oproep of elk schip wil uitkijken naar een boot met een dinghy en drie mensen aan boord. Dat klonk niet goed. Weer later bij een bericht van Solent Coastguard bleek dat het jacht zelfstandig weer zijn weg kon vervolgen naar Cherbourg, maar moest zich wel elk half uur melden voor een update. Bij de westwaarts gaande straat was het niet druk. Slechts twee zeeschepen waar we op moesten letten, waarvan er één voor en de ander achter ons langs ging. Om drie uur kwamen we in buurt van Wight en besloten we om te gaan zeilen, zodat we niet te vroeg bij The Needles aankwamen in verband met de stroom, die pas na 7:00 uur 's avonds zou gaan meelopen. De wind was 2-3 Bft, maar we zeilden toch nog met 5 knopen over het water en 6 knopen over de grond want we hadden de stroom enigszins mee. En kwamen we te vroeg aan bij The Needles, de westelijke aanlooppunt van The Solent, het water tussen het vasteland en Wight. We zeilden voor de wind met 4,5 knoop langs The Needles, maar kwamen slechts een halve knoop vooruit. Na de motor te hebben bijgezet voeren we met 2 knopen over de grond door het kolkende water langs The Needles en Alum Bay, waar we een fantastisch zicht op hadden,  de Solent in. Vanaf windkracht 6 en westelijke winden is deze passage zeer gevaarlijk vanwege allerlei grondzeeën. Even later passeerden we Hurst Castle en Fort Albert. De pont, de Wightlink vertrok net uit Yarmouth en die van Lymington kwam net aan, maar beiden weken netjes voor ons uit. Om half negen ’s avonds kwamen we in Cowes aan, waar we aan een steiger afmeerden. Het was er niet druk, maar er lagen wel veel Nederlanders.

Van St. Helier naar Alderney

Om kwart voor zeven in de ochtend verlieten we de jachthaven van St. Helier. In de voorhaven kwam net een ferry binnen, waar we even op moesten wachten. Na het oproepen via de marifoon van St. Helier VTS, die het in- en uitgaand verkeer regelt, konden we een kwartier later echt vertrekken. De zon scheen voor de verandering. De wind was afgezwakt naar NW-4/5. Nadat we de zeilen hadden gehesen, zeilden we langs Elizabeth Castle richting de vuurtoren Corbiere Lighthouse. Het eerste stuk langs de zuidkust van Jersey was net niet helemaal te bezeilen, maar gelukkig was het hoog water zodat we een stuk over de door de cardinale tonnen afgebakende ondieptes konden varen en niet hoefden te kruisen. Na een lang rak te hebben gemaakt, konden we overstag om de vuurtoren Corbiere Lighthouse te ronden en koers te zetten naar Alderney. Er stond nog een flinke zeegang van de vorige dagen met hoge deining, zodat we behoorlijk op en neer gingen. We kwamen weer langs het eiland Sark, dat we op de heenreis hebben bezocht. Inmiddels was de stroom gaan meelopen en zeilden we met meer dan 10 knopen over de grond door de Race of Alderney.  Om een uur passeerden we de vuurtoren, Mannez Lighthouse op Quesnard Point, gelegen op de NO-punt van Alderney. En kwamen we een half uur later in Braye Harbour in Alderney aan en meerden we aan een passantenboei af, want Alderney heeft geen jachthaven met steigers. Dit keer zonder onze boeihaak, want daar hebben we na het droogvalavontuur in l'Aberwrach wel even genoeg van. Alderney hebben we al vaak bekeken en we waren te lui om onze bijboot op te blazen om aan wal te gaan. Dus bleven we lekker op onze boot en genoten we in de zon met een koud biertje en een glas wijn van het fraaie uitzicht op het fort Albert van Alderney. Ook hier lag het weer vol met louter Engelsen, geen Nederlanders en zelfs Duitsers te bekennen. Niet dat we dat betreuren, maar het valt wel op vergeleken met voorgaande jaren dat we op de Kanaaleilanden waren. Eurocrisis misschien...? Morgen steken we Het Kanaal over naar Cowes in Wight aan de Solent, een afstand van 75 Nm. Dan komen we weer langs de Needles en de met mineralen fraai gekleurde krijtrotsen van Alum Bay, steeds weer indrukwekkend om te zien.

La Hougue Bie museum (Jersey)

Afgelopen nacht lagen we scheef in de box, vanwege de harde wind. Het was zwaar bewolkt en de wind blies nog steeds stevig door toen we vanochtend opstonden. We zouden aanvankelijk een dagticket nemen voor de bus, maar gezien het koude weer besloten we om naar het La Hougue Bie museum te gaan. La Hougue Bie is een prehistorisch monument op Jersey, in de parochie Grouville en bestaat uit drie delen: een ganggraf, een oude kapel boven op de heuvel en een ondergrondse bunker uit de Tweede Wereld oorlog. De oude kapel staat op een 13 meter hoge heuvel, die vrij hoog op het eiland ligt. Onderin de heuvel bevindt zich het ganggraf, dat dateert uit ongeveer 3500 voor Chr., het neolithicum. Het is daarmee ouder dan de Egyptische piramides en één van de best bewaarde ganggraven in Europa. De gang is 9,6 meter lang en bestaat uit ca. 70 stenen. Aan het einde van de gang is een grotere, ovale, ruimte van 9 bij 3,6 m. Achter een grote steen achterin bevindt zich een kleinere ruimte, waarschijnlijk het heiligste deel van het heiligdom. De gebruikte stenen zijn van verschillende plaatsen van het eiland naar deze plek gebracht. Van sommige stenen wordt vermoed dat zij opnieuw gebruikt zijn na een nog oudere toepassing in een ander monument dat verloren is gegaan. In het ganggraf zijn weinig resten aangetroffen, maar wel botfragmenten van in elk geval 8 verschillende individuen. Daarnaast zijn vuurstenen gereedschappen, kralen, beenderen van dieren zoals varkens en schapen gevonden, evenals veel schelpen. Ook zijn resten van verbrand aardewerk gevonden, waarschijnlijk gebruikt als lampen, of voor het branden van wierook. Het graf is ontdekt in 1924, maar al eerder werd vermoed dat zich in de heuvel prehistorische overblijfselen zouden bevinden. Aan het eind van de 20ste eeuw heeft men ontdekt dat de gang zo is georiënteerd dat het zonlicht tijdens de zonnewende het achterste heiligdom bereikt. Dit straaltje licht strijkt dan echter alleen over de grond, want de hemel is bijna niet te zien vanuit het achterste deel van het heiligdom, doordat het plafond erg laag is. Boven op de heuvel staat een kleine kerk, de Notre Dame de la Clarté uit de 12e eeuw, met ernaast een kapel uit de 16e eeuw , de Jerusalem Chapel. Waarschijnlijk heeft men, nadat het ganggraf in onbruik is geraakt, de heuvel altijd herkend als (heidens) heiligdom en heeft men er in de middeleeuwen een kerkje op gebouwd. Waarschijnlijk heeft er nog eerder een houten gebouwtje gestaan. Het kerkje is vanaf de voet van de heuvel met een spiraalvormig pad naar boven te bereiken. Naast de grafheuvel hebben de Duitse bezetters van het eiland in de WO2 een ondergrondse bunker gegraven, bestaande uit een gang met een aantal kamers. Momenteel is hier een tentoonstelling te zien die gewijd is aan de Russische slavenarbeiders op Jersey. Met de bouw van de bunker werd begonnen op 10 maart 1942. In totaal werden 70 loopgraven in de bodem gegraven, waardoor aanzienlijke archeologische schade werd aangericht. Naast de heuvel staat een bescheiden museum met diverse prehistorische overblijfselen, en een geologische tentoonstelling van gesteenten die op Jersey worden gevonden. Na deze oudheden te hebben bewonderd, gingen we met de bus terug naar naar St. Helier, waar we nog een wandeling door de stad maakten. We kwamen langs de Parish Church of St. Helier, die we hebben bekeken, en liepen daarna naar de havens, waar een stoommonument van het Maritiem Museum staat. Terug op de boot begon de zon te schijnen. Morgen moeten we vroeg uit de veren om met de enorme stroom mee in de Race of Alderney naar het meeste noordelijke kanaaleiland Alderney te zeilen, een afstand van 43 Nm.

Mont Orgueil Castle in Gorey (Jersey).

Veel wind en regen toen we vanochtend opstonden. Na het ontbijt en de koffie zijn we eerst de nodige boodschappen gaan doen. De prijzen in de supermarkt vallen mee, mede omdat vaak het tweede exemplaar gratis is. Het fruit komt voornamelijk uit Jersey zelf en is niet duur. Om twaalf uur hield de regen op en verlieten we onze boot richting Liberty busstation, het busstation van St. Helier, nadat we eerst wat euro's hadden omgewisseld naar het Jersey monopolie-geld ofwel Jersey pounds, verder nergens ter wereld inwisselbaar. Met de bus reden we langs de zuid- en oostkust naar Mont Orgueil Castle, gelegen naast de Gorey Pier, waar we om één uur aankwamen en de zon zelfs begon te schijnen. Gorey is een sfeervol plaatsje met een boulevard, kade, vele restaurantjes en een fraai droogvallende haventje, waar vele bootjes op hun kiel stonden. Langs een leuk trappetje naast de Pier van Gorey liepen we omhoog naar het kasteel Mont Orgueil. Het kasteel wordt op Jersey zelf het juweel in de kroon van Jersey genoemd. Er is dan ook veel in het kasteel te bezichtigen. Orgueil betekent in het Frans trots en het kasteel dus “de Trotse Berg”. Het kasteel ligt op een hoge rotsheuvel en bovenop de torens heb je een fraai uitzicht op het haventje van Gorey. In het verleden beveiligde het kasteel dan ook deze havenplaats. In tegenstelling tot Elizabeth Castle ligt Gorey Castle aan het eiland vast. Het kasteel kan dan ook vanaf het land beschoten worden. Het kasteel is bijzonder oud. Al in de prehistorie was er op deze plaats een versterking aanwezig. Het kasteel is oorspronkelijk gericht op Frankrijk. De bouw van het huidige kasteel begon in 1204, toen Jersey trouw bleef aan de Engelse koning John van Engeland (in het Nederlands Jan zonder Land genoemd), die heel Normandië verloor aan de Franse koning Filips II. Hiermee kwam Jersey in de frontlinie van de strijd van Engeland met Frankrijk te liggen. Het kasteel werd in twee fasen gebouwd: Het middeleeuwse hart, de "keep" (speciaal type vestingwerk) genoemd. Daarna het ommuurde en zwaar versterkte kasteel zoals dat nu te zien is. Dit werd nodig na de uitvinding van het buskruit en het kanon. Nadat het zijn militaire betekenis had verloren, werd het oude kasteel als enige gevangenis van Jersey gebruikt, totdat er eind 17e eeuw in Saint Helier een nieuwe gevangenis werd gebouwd. In 1600 werd een grote zaal in het kasteel gebouwd, met fraaie gewelven. In het begin van de eenentwintigste eeuw werd het kasteel gedurende 5 jaar gerestaureerd. In die periode was het kasteel gesloten voor het publiek. Sinds de restauratie is er op diverse locaties moderne kunst in het kasteel tentoongesteld, waarmee in alle gevallen verwezen wordt naar de geschiedenis van Jersey of het kasteel zelf. Ook zijn vondsten uit het kasteel zelf tentoongesteld. In het begin van de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitsers op het hoogste punt van het kasteel, die met vele trappetjes en gangen te bereiken zijn, een paar observatietorens aangelegd. Na al dit fraais te hebben bewonderd, gingen we met de bus terug naar onze boot in de jachthaven van St. Helier. Morgen waait het nog stevig en dan willen we een bustour door het hele eiland gaan maken.

Van St. Cast naar St. Helier (Jersey)

Vanochtend verlieten we de jachthaven van St. Cast voor de zeiltocht naar St. Helier, de hoofdstad van Jersey, een afstand van 36 Nm. Het was weer eens zwaar bewolkt. De wind kwam uit het zuidwesten met kracht 3 tot 4 Beaufort. Met ruime wind en stroom mee maakten we een redelijke voortgang. Om tien uur begon het ook weer eens te motregenen. Na drie kwartier hield dit gelukkig weer op. We passeerden de cardinale tonnen, die het Plateau des Minquiers, met haar vele uitstekende rotsen, afbakenen. Daarna konden we afbuigen naar Jersey. We kwamen onderweg een paar jachten en vissersboten tegen. En het was ook weer opletten geblazen met de vele kreeftkorvenballetjes, die we soms pas erg laat zagen. En bij Falmouth hebben we ooit een kreeftenkorflijn in de schroef gehad, zodat we in Falmouth de boot moesten laten kranen. En dat willen we niet nog een keer meemaken, hoewel we nu wel een touwsnijder om de schroefas hebben. Door de deining van opzij en de wind, die van achteren kwam, schommelde onze Carina soms zo hevig dat de giek gevaarlijk heen en weer begon te zwaaien. Jersey lag aardig in de mist, zodat we op de kaartplotter de haven aanliepen. Gelukkig waren we er ook bekend vanuit voorgaande jaren dat we de Kanaaleilanden bezochten en konden we zodoende veilig langs de rotsachtige ondieptes de haven aanlopen. In de binnenhaven moesten we wachten aan de wachtsteiger, omdat de sill nog droog stond. Om half vier stond er voldoende water, fraai aangegeven door een digitale meter en konden we de jachthaven binnenvaren en kregen we van de havenmeester een mooie box toegewezen. Het was er niet druk en wij waren de enige Nederlanders op een zeer grote motorboot na, die alleen in de buitenhaven kon liggen vanwege zijn grootte. Verder waren er alleen Engelse en Franse passanten. Na een gezellig en langdurig gesprek met de havenmeester, die ons nog van vorige bezoeken kende, hebben we nog even de Turist Office bezocht, want morgen en overmorgen liggen we hier verwaaid (Gale exepected soon) en het merendeel in Jersey, waaronder “Elizabeth Castle”, “War Tunnels” en zelfs een bustour rond het eiland hebben we al gezien of gedaan. Hoewel bepaalde Nederlanders van onze staatssecretaris van Financiën de belastingen mogen ontwijken in Guernsey en/of Jersey, is het hier niet goedkoop. St. Helier is de duurste jachthaven tot nu toe in onze vakantie en voor de stroomvoorziening moet je zelfs een vermogen betalen, waarschijnlijk vanwege de grote Engsele motorjachten, die complete (af)wasmachines en airco aan boord hebben. Vanavond gaan we bekijken wat we morgen gaan doen.