Van Camaret naar Brest

Vandaag was het beter weer dan gisteren. Het was nog wel bewolkt, maar het regende niet meer en de wind was afgenomen naar ZW-5/6. Een mooie dag om naar Brest te zeilen, een afstand van 8 Nm. De stroom zou pas gaan meelopen om 14:00 uur, maar daar wilden we niet op wachten. Om 11:00 uur brak de zon door. Inmiddels was er een fraai oud Engels vissersbootje met een mastje in Camaret binnengelopen en aan onze steiger afgemeerd met nummer P189. Dat vroeg natuurlijk om een praatje met de schipper, die ons kon vertellen dat de P voor Portmouth stond en hij het bootje, dat in 1937 was gebouwd, als wrak in 1950 had gekocht en volledig had opgeknapt. Trots liet hij oude foto's zien van het wrak van weleer en de stadia van opbouw. Hij woonde nu in Frankrijk, omdat het daar minder druk was dan in de UK. Daarna was het inmiddels al 12:00 uur en hoewel we een nog sterke tegenstroom van 3 knopen konden verwachten, vertrokken we toch uit Camaret. Met half tot ruime wind zeilden we met ruim 8 knopen over het water de Rade van Brest in. Er stonden stevige golven en soms surfden we met meer dan 10 knopen van de golven af. Het was duidelijk te merken, dat onze Jeanneau er veel zin in had. We passeerden Pointe du Portzic, waar een mooie vuurtoren, Phare du Portzic, stond. Om 13:15 uur kwamen we in Brest aan en hadden we ruim 10 Nm op het log gevaren, een gemiddelde van ruim 8 knopen. Het log gaf zelfs een maximum snelheid van 10,6 knopen aan, zodat we na deze geweldige en snelle zeiltocht nog ruim de tijd hadden om nog even een wandeling door de havens en langs het Chateau de Brest te maken. Het kasteel ligt nabij de grote en luxe jachthaven, waar we van het groots opgezette havenkantoor een prachtige box toegewezen kregen. Na onze wandeling maakten we, met een inmiddels vrolijk schijnend zonnetje en achter onze buiskap uit de wind, plannen voor morgen als we Brest willen gaan bekijken. In ieder geval staat het Chateau de Brest op ons lijstje. Ons einddoel van deze vakantie is hiermee bereikt en beginnen we langzamerhand aan onze terugtocht te denken.